powtórzyć się

См. также в других словарях:

• powtórzyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. powtarzać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• powtarzać się – powtórzyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zdarzać się po raz drugi (po raz kolejny), pojawiać się ponownie; ponawiać się, powracać, wracać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Powtarzające się ataki gorączki. Wybuchy, wstrząsy… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• powtarzać — ndk I, powtarzaćam, powtarzaćasz, powtarzaćają, powtarzaćaj, powtarzaćał, powtarzaćany powtórzyć dk VIb, powtarzaćrzę, powtarzaćrzysz, powtarzaćwtórz, powtarzaćrzył, powtarzaćrzony 1. «robić, mówić to samo, co już raz (lub więcej razy) było… …   Słownik języka polskiego

• powtórzenie — ↨ powtórzenie się n I rzecz. od powtórzyć (się) …   Słownik języka polskiego

• powtarzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, powtarzaćam, powtarzaća, powtarzaćają, powtarzaćany {{/stl 8}}– powtórzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, powtarzaćrzę, powtarzaćrzy, powtarzaćrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… …   Słownik frazeologiczny

• co — D. czego, C. czemu, NMs. czym, blm 1. «zaimek zastępujący rzeczownik, najczęściej nieosobowy, używany w pytaniach, w zdaniach pytających lub ich równoważnikach, a także występujący często jako wyraz uzupełniający, wiążący lub przyłączający zdania …   Słownik języka polskiego

• poprawić — dk VIa, poprawićwię, poprawićwisz, poprawićpraw, poprawićwił, poprawićwiony poprawiać ndk I, poprawićam, poprawićasz, poprawićają, poprawićaj, poprawićał, poprawićany 1. «doprowadzić do porządku, przywrócić właściwą postać; wyrównać, ułożyć,… …   Słownik języka polskiego

• przenieść — dk XI, przenieśćniosę, przenieśćniesiesz, przenieśćnieś, przenieśćniósł, przenieśćniosła, przenieśćnieśli, przenieśćniesiony przenosić ndk VIa, przenieśćnoszę, przenieśćnosisz, przenieśćnoś, przenieśćnosił, przenieśćnoszony 1. «zabrać coś z… …   Słownik języka polskiego

• francuski — francuskiscy «dotyczący Francji, Francuzów; pochodzący z Francji, taki jak we Francji» Naród, język francuski. Francuscy jakobini, hugenoci. Francuska literatura, muzyka, sztuka. Francuskie wino. Styl francuski. Francuska moda. Francuskie romanse …   Słownik języka polskiego

• po- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej dokonane, oznaczający» a) «powtarzanie czynności przez jeden podmiot względem wielu przedmiotów lub ich części, np. pogubić, polepić, pomyć, potopić, powiązać; poprzedzielać, porozsyłać,… …   Słownik języka polskiego